безблагодатиѥ

БЕЗБЛАГОДАТИ|Ѥ (2*), -˫А с. Неблагодарность:

еда оубо не бѣ безъбл҃гдти˫а послѣднѩго ре(ч). ѥже не ити погрести оц҃а. аще оубо ѡ(т) лѣности бы творилъ. безъбл҃годатиѥ бы. Аще ли же не ѡ(т)сѣщи дѣла нужьнаго. и ѡ(т)ити. паче безъразумь˫а бы послѣдьнѩго ибо іс(с)ъ възбрани ѥму. (ἀχαριστίας) ПНЧ XIV, 160а.